” Η ΑΟΖ ως διαπραγματευτικό χαρτί “

Ν. Λυγερός

Ένα από τα κυριότερα πλεονεκτήματα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ειδικά αφού θεσπιστεί, είναι ότι αποτελεί ένα διαπραγματευτικό χαρτί. 

 Η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι απλώς ένα τεράστιο θαλάσσιο εμβαδόν, είναι και τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, τα οποία ακολουθούν ως γεωλογική συνέχεια εκείνα του Ισραήλ (ειδικά τα κοιτάσματα Leviathan και Tamar) και της Κύπρου (κοίτασμα Αφροδίτη). 

 Αυτή η δυνατότητα, αφού δεν έχουν γίνει ακόμα οι απαιτούμενες γεωτρήσεις, αλλάζει ήδη τα δεδομένα σε γεωπολιτικό επίπεδο, προσφέροντας στην ελληνική κυβέρνηση ένα πλαίσιο υπερθετικό την ώρα που παλεύει για ν’ αλλάξει την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και που συνομιλεί με ξένες χώρες. 

Η ΑΟΖ είναι ένα ισχυρό χαρτί απέναντι στη Γερμανία που ζητά συνεχώς αποδείξεις για τις οικονομικές μας προοπτικές. Η ΑΟΖ ασκεί μία πίεση ανάλογη με τις γερμανικές αποζημιώσεις, μ’ έναν διαφορετικό τρόπο βέβαια, αλλά που μπορεί να συνδυαστεί στρατηγικά.  

Για τη Γαλλία που ερευνά της Ανατολική Μεσόγειο από το 1911 και ειδικά Νότια της Κρήτης από το 1978, η ελληνική ΑΟΖ είναι μία απτή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ανάγκη να της αποδείξουμε την αξία της, πρέπει απλώς να την πείσουμε επί του πρακτέου ότι πρόκειται να τη θεσπίσουμε πολύ σύντομα και να την ενεργοποιήσουμε άμεσα. Σε αυτό το πεδίο πρέπει να κινηθούμε δυναμικά. 

Η Νορβηγία που έχει μεγάλη τεχνογνωσία στον τομέα των υδρογονανθράκων και παίζει ένα ρόλο σημαντικό και με το θέμα της Αρκτικής, μπορεί εύκολα να βρεθεί σ’ ένα συμμαχικό πλαίσιο με τις σεισμικές έρευνες, όπως έγινε και στην Κύπρο, όταν κανείς δεν το πίστευε. 

Με άλλα λόγια, αντί να επικεντρωθούμε και να εγκλωβιστούμε με το θέμα των αντιδράσεων της Τουρκίας, θα ήταν προτιμότερο να ενεργοποιήσουμε ένα σταθερό συμμαχικό πλαίσιο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει τόσο ανάγκη από ενέργεια, και στην Ανατολική Μεσόγειο με την Κύπρο και το Ισραήλ, έτσι ώστε να υλοποιηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται ο ενεργειακός άξονας με το Interconnector EuroAsia, με την μεταφορά CNG και LNG, αλλά βέβαια στο μέλλον με τον αγωγό φυσικού αερίου.

Όλο αυτό το πεδίο δράσης είναι μία αληθινή ανάπτυξη που μπορεί όχι μόνο να μας απελευθερώσει από την οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε, αλλά να πείσει και τους συμμάχους μας ότι μπορούν και πρέπει να μας υπολογίζουν όχι μόνο ως ενεργειακό κόμβο, αλλά κι ως γεωπολιτικό παίκτη που με την ενέργεια του μπορεί να υποστηρίξει τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Αν επιπλέον το συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός, τότε θα αρχίσει να βλέπει τα πράγματα μ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και θα μπορούν τα παιδιά μας να έχουν ένα μέλλον στην ίδια τους την πατρίδα, δίχως εκπτώσεις για τη ζωή τους. 

Αυτός είναι ο στόχος μας για την Ελλάδα μας.

Σημείωση: Δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο, όπως ενδεχομένως επικαλούνται άλλοι, το να μην δεχθούμε το στόχο του συντάκτη, που εδώ και 2 χρόνια τώρα ,συστηματικά είναι η αλήθεια, ασχολείται και πασχίζει για το θέμα της ΑΟΖ μαζί με άλλους εξαίρετους επιστήμονες., για να ευεσθητοπιήσουν τον κόσμο, αλλά και για να προτρέψουν τις κυβερνήσεις να ανακηρύξουν τουλάχιστον την ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Θα συμφωνήσουμε ότι υπό προυποθέσεις και κυρίως με κυβερν'ησεις που δεν ξεπουλάνε την περιουσία της χώρας, θα μπορούσε πράγματι η ΑΟΖ να είναι ένα δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί, εξ ίσου με  αυτό των γερμανικών οφειλών. Όμως με την κατ'αάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, ενδεχομένως κάθε απόπειρα να μπουν στο τραπέζι της τρόικας και τα κοιτάσματα της Ελληνικής ΑΟΖ , αυτό θα ήταν μια πάρα πολύ διακιδυνευμένη ενέργεια  που μπορεί να αποστερήσει τη Χώρα από ένα ακόμη μεγάλο της πλούτο! Εδώ ακριβώς ΄έγκεινται οι επιφυλάξεις μας..

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης στις 7:50 π.μ.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

  =========================================

          ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ       

                          ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

’                       *************************************

                       

 

Kύριε Πρόεδρε

Με την ευκαιρία της συνάντησής σας με την κυρία Μέρκελ, σας παρακαλούμε θερμά, εκτός των τόσων άλλων μεγάλων θεμάτων που ασφαλώς θα συζητήσετε, να θυμήσετε στη Γερμανίδα Καγκελάριο  αυτά που μας χρωστάει το κράτος της εδώ και 70 ολόκληρα χρόνια.

 

1.   Την αποζημίωση που μας επιδίκασε η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της Χώρας μας (7,1 δις Δολάρια ΗΠΑ αγοραστικής αξίας 1938)

2.    Το ληστρικό «κατοχικό δάνειο» (3,5 δις Δολάρια ΗΠΑ αγοραστικής αξίας 1938).

3.    Τις αποζημιώσεις των θυμάτων της γερμανικής κατοχής.

4.   Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που λεηλάτησαν Γερμανοί αξιωματικοί από τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς μας χώρους.         

 

Είναι γνωστές όλες οι  αποφάσεις που στοιχειοθετούν το αίτημά μας,.

Και όλες οι υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων και Φιλελλήνων, σε

 όλο τον κόσμο, που απαιτούν εδώ και τώρα τα δισεκατομμύρια των

 οφειλών της Γερμανίας.

Για να συνειδητοποιήσει ότι με σημερινή αγοραστική αξία, αυτά τα ποσά μπορεί να πλησιάζουν και το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ..!!      

Και,προπάντων,να της επιδώσετε οπωσδήποτε,αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο του Διεθνούς Δικαστηρίου,το 1938:                       

         

 «  Το 1936, η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
 

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
          

Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο. (Yearbook of the International Law Commission,1980,v.l.,σελ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:
 

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.
 

Πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών του.
 

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους.» 

Με αυτά τα επιχειρήματα  λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρας του, αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ..

Κύριε Πρόεδρε

Αν, παρ’όλα αυτά, η κ.Μέρκελ συνεχίσει τη σκληρή πολιτική της και τα γνωστά ακραία στελέχη της επιμείνουν στις προσβλητικές για τον Ελληνικό Λαό δηλώσεις τους, να την αποχαιρετήσετε μεταφέροντας το μήνυμα του Ε.Σ. που είναι απόφαση του Λαού μας.

« Για την Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον παρά ένας μόνο δρόμος: Να πάρει στα χέρια του αυτό το μέγιστο Εθνικό πρόβλημα, ο ίδιος ο Ελληνικός Λαός.

Και θα τα καταφέρει να το λύσει.Επειδή είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα που προσβάλλει βαρύτατα την αξιοπρέπεια ΟΛΩΝ των Ελλήνων, ενώνει Ο Λ Ο Υ Σ τους Έλληνες και μπορούν να δώσουν και τη ζωή τους ακόμη Ο Λ Ο Ι οι Έλληνες . Με ένα και μοναδικό σύνθημα:  ΜΑΣ  ΧΡΩΣΤΑΝΕ… ΔΕΝ  ΧΡΩΣΤΑΜΕ..»

 

Το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα»,που παλεύει μόνο και αβοήθητο εδώ και 20 χρόνια, σας θυμίζει την εγκληματική αδράνεια όλων των μεταπολεμικών Ελληνικών Κυβερνήσεων έναντι της Γερμανίας, η οποία έχει αποζημιώσει όλες τις άλλες κατεχόμενες χώρες εκτός της Ελλάδας.

Και σας ζητά,ως εκπρόσωπο  ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ  του Ελληνικού Λαού,να δώσετε ένα τέλος στον πρωτοφανή αυτό εξευτελισμό μας και να απαιτήσετε αμέσως την εξόφληση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Αθήνα, 20.8.12

           ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Υστερόγραφο - Του Θύμιου Καλαμούκη

Παρασκευή, 17 Αυγούστου 2012

ΥΓ 1. Δεν ανήκω σε κανέναν από τους πληθυντικούς τους. Όπως δεν ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού στους πληθυντικούς τους. Κυρίως όταν ακούω τις φράσεις «ζήσαμε υπερβολικά όλα αυτά τα χρόνια» ή « καταναλώναμε περισσότερα από αυτά που βγάζαμε» ή «θα δυσκολευτούμε αλλά θα τα βγάλουμε πέρα αν δουλέψουμε όλοι μαζί» ή την φράση σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής «μαζί τα φάγαμε». Δεν τα φάγαμε μαζί, δεν αποφασίσαμε μαζί, δεν απολαύσαμε μαζί, δεν δουλέψαμε μαζί και δεν δουλεύουμε μαζί, δεν αγωνιούσαμε μαζί. Ποτέ δεν ήμασταν μαζί, ούτε θα είμαστε μαζί. Ευτυχώς. Θα είμαστε εμείς και αυτοί, με διαφορές και αντιπαλότητα. Με διαφορετικές επιλογές, εκτιμήσεις, προσεγγίσεις και ζωές. ΕΥΤΥΧΩΣ.

ΥΓ 2. Δεν με ενδιαφέρει να πάρω μέρος στην ομοψυχία , που «έχει ανάγκη ο τόπος». Πόσο μάλλον που όταν λέμε ομοψυχία, εννοούν ησυχία, ακινησία, υποταγή, αποδοχή των ιδεών και των αποφάσεων τους. Και βασικά ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ομοψυχία. Έχει ανάγκη από ισονομία και αξιοκρατία , από δικαιοσύνη, από υγεία και παιδεία, από δουλειά και ευκαιρίες.

ΥΓ 3. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάψω να τους αμφισβητώ, να τους κοροϊδεύω, να γελάω μαζί τους, να αποδημώ την σκέψη τους, τον κενό λόγο τους, τις αποφάσεις τους, το σοβαρό ύφος τους. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε για ένα δευτερόλεπτο να υπακούσω σε τίποτα από όσα θα αποφασίσουν. Δεν θα εγκλωβιστώ , και έχω αποφασίσει αυτήν την φορά να μην μείνω μόνο στα λόγια.

ΥΓ 4. Να μην ξεχνάω να γελάω όταν ακούω τον Ευάγγελο Βενιζέλο να προσπαθεί να αναστήσει το σάπιο πτώμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Είτε με αναμόρφωση είτε με νέα ξεκινήματα είτε με νέες αφετηρίες είτε με ανασύνταξη είτε με πρόσφατη ανασύσταση. Να μην ξεχνάω ποτέ να τους απεχθάνομαι.

ΥΓ 5. Να μην ξεχνάω επίσης τι μου έλεγαν τα τελευταία 2,5 χρόνια. Πόσο με κορόιδεψαν , πόσο με δούλεψαν, πόσο με εξαπάτησαν. Να θυμάμαι πάντα ότι όποιον μου συμπεριφέρεται έτσι, δεν πρέπει στιγμή να πάψω να τον πολεμώ.

ΥΓ 6. Να μην δικαιολογήσω ποτέ αυτούς που ψήφισαν Χρυσή Αυγή και κυρίως αυτούς που είναι φασίστες στην καθημερινότητά τους, που είναι πολύ περισσότεροι από 425.000. Να μην πάψω ποτέ να αποδίδω ευθύνες στον ελληνικό λαό και μην ξαναπώ ότι είναι σοφός. Να θυμάμαι πάντα ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του γουστάρει να εξαγοράζεται και να ξεπουλιέται , συνήθως σε χαμηλή τιμή. Να αηδιάζω με τους ελληναράδες.

ΥΓ 7. Να μην ξεχνάω να διασκεδάζω τα βράδια στις 8 και στις 9 με τους παπαγάλους, που είναι ανίκανοι να παίξουν ακόμη τον ρόλο τους σωστά. Να θυμάμαι πάντα πως είναι συνένοχοι σε έγκλημα. Και να θυμάμαι ότι πρέπει ή να αρχίσουμε ή να τελειώνουμε με αυτούς.

ΥΓ 8. Να μη ξεχάσω ποτέ, όχι αυτούς που κοροϊδεύουν συνειδητά, αλλά αυτούς που έχουν ανάγκη να κοροϊδεύουν συνειδητά. Νομίζω πως είναι περισσότεροι.

ΥΓ 9. Να σιχαίνομαι πάντα αυτούς που ικανοποιούνται με το ελάχιστο και αυτούς που βολεύονται με το μέτριο.

ΥΓ 10. Να μην πασοκοποιηθώ από μια Αριστερά που με θέλει ώριμο και συνειδητό…τηλεθεατή. Από μια αριστερά των λόγων , των υποσχέσεων και των δηλώσεων. Να απαιτώ, ακόμη και τώρα, την Αριστερά των δράσεων, των ουσιαστικών συγκρούσεων , των ανατροπών και του πολέμου.

ΥΓ 11. Να μην θεωρώ αριστερό αυτό που ικανοποιεί τα δικά μου «βολεμένα θέλω», αλλά αυτό που γκρεμίζει τα δικά μου «βολεμένα θέλω». 

ΥΓ 12. Να σκοτώσω την τηλεοπτική λογική, που με καθορίζει ακόμη και αν η τηλεόραση είναι κλειστή. Μαζί της να κόψω και το χέρι που κρατά το τηλεκοντρόλ, τώρα που έχω συνηθίσει να κόβω χέρια γι’ αυτά που ψήφισα.

ΥΓ 13. Να μην εκπροσωπεί ο Πάγκαλος, να μην με ενημερώνει ο Ευαγγελάτος, να μην με απειλεί ο Μίχαλος, να μην με ψυχαγωγεί ο Θέμος, να μην με συγκινεί η Τατιάνα, να μην μου λέει με τι θα πλύνω η Χατζηβασιλείου, να μην με παραμυθιάζει το διαδίκτυο, να μην με φοβίζει ο Σαμαράς, να μην με καθησυχάζει η ψευδαίσθηση, να μην μου μαγειρεύει το ντιλίβερι, να μη με προειδοποιεί ο Άνθιμος, να μη συνηθίζω τους θανάτους, να μη με αγοράζει η πιστωτική μου, να μη με συμβιβάζει ο φόβος μου.

ΥΓ 14. Να μη χρειάζομαι επαναδιαπραγμάτευση χρέους, αλλά επανακαθορισμό Χρέους.

Καλό και διαφορετικό καλοκαίρι.
Καλό και ανήσυχο χειμώνα.

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης

Η Ηγεμονία του ευρώ και η σημασία της προσωπικής εκλογής.

          Του  Τσουτσάνη Μιχάλη

  Καλοί μου φίλοι, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, τουλάχιστον μέχρι και πριν τους χαλεπούς καιρούς του μνημονίου ,πολλοί από εμάς βρίσκαμε άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, την ευκαιρία να χαλαρώσουμε και ενδεχομένως και να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο,που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μας έμενε χρόνος να το κάνουμε, στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού.

 

            Σε ένα τέτοιο καλοκαιρινό μου διάβασμα, (ομολογώ κάπως <<βαρύτερο>> από τα συνηθισμένα) τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι, συνάντησα μια πρόταση που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και νομίζω ότι θα άξιζε να μοιραστώ μαζί σας.

 

Γράφει λοιπόν ο διαβόητος Φλωρεντίνος πολιτικός φιλόσοφος:<<Τα κράτη που έχουν συνηθίσει να ζουν αυτόνομα και ελεύθερα, υπάρχουν τρεις τρόποι να τα κρατήσεις, όταν τα κατακτήσεις: ο πρώτος είναι να τα εξοντώσεις, ο δεύτερος να πας να κατοικήσεις ο ίδιος εκεί και ο τρίτος τρόπος (αυτό το κομμάτι μας ενδιαφέρει) να τ΄αφήσεις να κυβερνιούνται <<αυτόνομα>>, επιβάλλοντας τους φόρους και δημιουργώντας μια ολιγαρχία, που θα τα διατηρεί φιλικά απέναντι σου. Γιατί μια τέτοια ολιγαρχία, δημιουργημένη από τον ηγεμόνα, ξέρει πως δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τη φιλία και τη δύναμη του αφέντη της και πρέπει να κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει. Είναι πολύ πιο εύκολο να κυβερνήσεις μια πολιτεία συνηθισμένη να ζει ελεύθερα με τους ίδιους της τους πολίτες, παρά με οποιοδήποτε άλλο μέσο, αν βέβαια δεν θέλεις να την εξοντώσεις>>.

 

            Πέρα από το γεγονός ότι η σκέψη αυτή του Μακιαβέλι περιγράφει εύσχημα όλη την σύγχρονη πολιτική ζωή του Ελληνικού κράτους,από την απελευθέρωση από τους Τούρκους και έπειτα, (με την εξαίρεση των βασιλέων, που όμως και αυτοί πήραν ελληνική υπηκοότητα)- Αφού σχεδόν πάντα οι κυβερνήτες του ήταν Έλληνες, εκλεγμένοι τις περισσότερες φορές από τον Ελληνικό λαό, όμως η πολιτική που ασκούσαν κάθε άλλο παρά  αυτόνομη και προς το συμφέρον του ελληνικού λαού ήταν,- δεν μπορώ παρά να κάνω έναν συνειρμό και με την σημερινή πολιτική μας κατάσταση.

 

            Συγκεκριμένα, οι προεκλογικές δηλώσεις στήριξης Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων κυβερνητών και αξιωματούχων, όπως η κα. Μέρκελ, ο κος Σοϊμπλε, και οι κοι. Γιουνγκέρ και Μπαρόζο, υπέρ της εκλογής συγκεκριμένων <<υπεύθυνων>> πολιτικών δυνάμεων και εναντίον άλλων <<ανεύθυνων>> και <<αντί- Ευρωπαϊκών>> (βλέπε λόμπι της δραχμής κ.ο.κ.), που σίγουρα έπαιξαν κάποιο ρόλο στον εκφοβισμό του ελληνικού εκλογικού σώματος, κάνουν και τον πιο αντικειμενικό και καλόπιστο παρατηρητή να αναρωτηθεί: Τελικά σε ποιόν χρωστάει την εκλογή της η σημερινή κυβερνητική τριανδρία; Και ακόμα, Σε ποιανού το όνομα και προς το συμφέρον Ποίου πραγματικά ασκεί την κυβερνητική της εξουσία; Είναι μήπως τυχαίο, ότι όλες οι σημαντικές αποφάσεις που καλείται να πάρει δικαιολογούνται τελικώς, όχι από τις ανάγκες και τα προβλήματα του λαού, ή έστω το πρόγραμμα που προεκλογικά εξήγγειλαν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά από τον φόβο μιας αρνητικής έκθεσης της Τρόικας και της εξασφάλισης της παραμονής μας στο Ευρώ; 

 

             Τα τελευταία δυόμιση χρόνια οποιοσδήποτε ουδέτερος παρακολουθούσε τα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτή την χώρα, θα έβγαζε αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο <<ηγεμόνας>> που την κυβερνάει, και στο όνομα του οποίου παίρνονται όλες οι αποφάσεις και ασκείται κρατική εξουσία, δεν είναι άλλος παρά το ΕΥΡΩ! Ναι, στο όνομα της αυτού μεγαλειότης <<ΕΥΡΩ>> και της μακροημέρευσης του, θυσιάζονται χιλιάδες μισθωτοί και συνταξιούχοι, που βλέπουν τα εισοδήματα τους να περικόπτονται δραματικά σε σημείο εξαθλίωσης, κάποια εκατομμύρια εργαζόμενοι που καταδικάζονται στην ανεργία, την ανέχεια και την εξορία (ιδιαιτέρως οι πιο νέοι και ικανοί) και η συντριπτική πλειονότητα τον Ελλήνων που βουλιάζει καθημερινά όλο και πιο πολύ στην κατάθλιψη και την μιζέρια!

 

            Πράγματι, οι φόροι που συλλέγει από εμάς η διορισμένη ολιγαρχία του ΕΥΡΏ είναι εξαιρετικά επαχθείς, και στο μόνο που διαφέρουμε από το παράδειγμα του Μακιαβέλι είναι στο ότι, στην πλάτη μας εφαρμόζονται λίγο ως πολύ και οι τρεις τρόποι διατήρησης μιας κατεκτημένης χώρας! Πέρα από την εγκαθίδρυση μιας κυβερνητικής ολιγαρχίας από τους ηγεμόνες μας, έχουμε και την μόνιμη κατοίκηση- εισβολή ομάδων επιτήρησης, της Τρόικας και των κλιμακίων της στο έδαφος μας.

 

Μόνιμες επιτροπές στην Τράπεζα (μόνο κατ΄όνομα) της Ελλάδας, στο γενικό λογιστήριο του κράτους,στην Ελληνική στατιστική υπηρεσία, στα κεντρικά υπουργεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, ασκούν καιρό τώρα έλεγχο και εκπονούν νομοσχέδια για να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας, τα οποία και στέλνουν εν συνεχεία προς ψήφιση στην διορισμένη από τον ηγεμόνα ολιγαρχία, που εμείς οι ιθαγενείς ονομάζουμε ακόμα κυβέρνηση και βουλή! Παρομοίως και ομάδες εμπειρογνωμόνων τύπου Ραϊχενμπαχ, task-force, Black Rock κ.α. που μας υπόσχονται ότι θα εκποιήσουν τον <<παθογεννή>> δημόσιο τομέα, θα εκσυγχρονίσουν όσους δημόσιους υπαλλήλους δεν απολύσουν, και θα μας μυήσουν στην ανταγωνιστικότητα και τις σύγχρονες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

 

            Όσο για την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας, που τη ζούμε καθημερινά ολοένα και περισσότερο, είναι κάτι παραπάνω απο βέβαιη, όσο μας κυβερνά η αυτή λογική των πραγμάτων! Αν δε, δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, μπορείτε να ρωτήσετε τους ίδιους τους τοποτηρητές μας, πρώην και νυν στελέχη υπερεθνικών οργανισμών,(Δ.Ν.Τ., ΚΟΜΙΣΣΙΟΝ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ), με τελευταίο τον κο. Ρουμελιώτη, που δηλώνουν από καιρού εις καιρόν ευθαρσώς, ότι το πρόγραμμα που εφάρμοσε και συνεχίζει να εφαρμόζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και να βαθύνει παρά να ελαφρύνει την ύφεση. Παρ΄όλα αυτά, και ενώ ήξεραν εκ των προτέρων ότι θα φέρει επιπλέον επιβάρυνση στα δημοσιονομικά μεγέθη ,εφάρμοσαν κατά γράμμα τις πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, επειδή έτσι τους το επέβαλλε η οικονομική θεολογία την οποία υπηρετούν, μη αφήνοντας κυριολεκτικά και μεταφορικά ούτε πέτρα πάνω στην πέτρα!

 

            Εδώ πάνω, και μιάς που μιλήσαμε για θεολογία και μεταφυσική, αξίζει να σταθούμε λίγο στην στάση των περισσοτέρων Ελλήνων, που παρόλο που πλήττωνται ανεπανόρθωτα από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, παρόλο που γκρινιάζουν και βλέπουν καθημερινά να πλανάται από πάνω τους το φάντασμα της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης, εντούτοις περιμένουν κατά κάποιο τρόπο μεταφυσικό και εξώκοσμο, ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και θα πάρουν αντιστρεπτική οδό, άλλη από αυτήν που η λογική ανάλυση επιτάσσει.

 

            Έτσι λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό περιμένει ότι η επαναδιαπραγμάτευση που του τάξανε, τόσο τα τρία κυβερνώντα κόμματα, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, θα φέρει καρπούς και θα ελαφρύνει σημαντικά την τραγική του θέση. Στηρίζονται δε, σε μια υπερφυσική αντίληψη ότι : Ο νέος άνεμος που πνέει στην Ευρώπη μετά την εκλογή Ολάντ και η ορθή γνώση της οικονομίας από τεχνοκράτες που ανέβηκαν σε πολιτικά αξιώματα τύπου Μόντι, θα σαρώσουν τον Γερμανικό <<άξονα>> της συντήρησης και λιτότητας, και θα επιβάλλουν εν τέλλει μια πολιτική υγιούς ανάπτυξης με μεγένθυνση της οικονομίας και μείωση των ελλειμάτων.

 

            Παράλληλα όλοι αυτοί, εβρισκόμενοι σε κατάσταση σοκ, παραμένουν παθητικά στους καναπέδες τους παρακολουθώντας χαράτσια που δεν έχουν να τα πληρώσουν να ίπτανται, τους μισθούς και τις συντάξεις τους να περικόπτωνται κι άλλο, τα παιδιά τους να μένουν χωρίς βιβλία, τους γονείς τους χωρίς φάρμακα και ού μην και κανένα συνάνθρωπο μας να πέφτει από ταράτσα, μή αντέχωντας τα <<ευεργετικά>> μέτρα του μνημονίου! Είναι γεγονός ότι μετά τις δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, και προϊόντος του θέρους, στους περισσοτέρους εξ΄ημών έχει καταλαγίασει το επαναστατικό και όργιλο ρεύμα της αμφισβήτησης, που μας έσπρωχνε πέρσι τέτοιο καιρό σε πάρκα,πλατείες και μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, και το έχουμε ρίξει μαζικά στη μεταφυσική και τη θεολογία! Και δεν είναι κακό να πιστεύει κανείς,(η πίστη πολλές φορές οδηγεί ανθρώπους να υπερβαίνουν τα καθιερωμένα μέτρα και σταθμά), εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με θεοκρατικές ιδεοληψίες! Το εγκληματικότερο δε όλων, είναι να περιμένουμε ότι χωρίς την προσωπική μας επιλογή και εμπλοκή τα πράγματα υπερβατικά και μαγικά θα ανατραπούν υπέρ μας!

 

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ και πουθενά στην ανθρώπινη ιστορία, και άρα μπορώ να έχω βάσιμες υποψίες ότι ούτε και τώρα θα συμβεί. Αντιθέτως δείχνουμε να μην έχουμε κατανοήσει την πραγματική αιτία των δεινών μας και το πάγιο αίτημα μας, που δεν θα έπρεπε να είναι άλλο απο την εδραίωση περισσότερης και αυθεντικότερης Δημοκρατίας. Αιτία των δεινών μας γιατί, στην Παγκάλεια ρήση <<μαζί τα φάγαμε>>, έχουμε να αντιτάξουμε ότι μαζί τους δώσαμε την δυνατότητα να τα φάνε, αφού 37 ολόκληρα χρόνια τώρα ανεχόμαστε και χειροκροτούμε μιαν κατεπίφασην δημοκρατία, όπου κανένας δεν ελέγχει τους κυβερνώντες,που η έννοια της ανακλητότητας και τηςλογοδοσίας δεν υφίστανται, που οι ίδιοι κανονίζουν τους νόμους βάση των οποίων απαλλάσονται, και σε μας το λαό απέμεινε μόνο η υποχρέωση να ψηφίζουμε κάθε 4 ή λιγότερα χρόνια, τους υποψηφίους που οι ίδιοι μας επέβαλλαν με τους εκλογικούς τους νόμους και περιορισμούς.

 

            Πάγιο αίτημα μας, γιατί μόνο με μια αληθινή δημοκρατία μπορεί να εξασφαλιστεί ότι δεν θα πάθουμε ξανά τα ίδια.Μόνο με πραγματικά δημοκρατικούς θεσμούς εξασφαλίζεται ότι η ανακλητότητα, η εκ περιτροπής θητεία και ο έλεγχος των υπευθύνων δεν θα μείνει κενό γράμμα. Μόνο η δημοκρατία τέλος μπορεί να εκφράσει αυθεντικά και ανόθευτα τη λαϊκή βούληση και να μιλήσει εξ΄ονόματος όλου του λαού και του έθνους, και όχι κάποιος λαοπλάνος πολιτικός, όσο ωραίο και πειστικό λόγο κι αν έχει. Για να φτάσουμε όμως από την ηγεμονία στη δημοκρατία απαιτείται αγώνας και προσωπική εμπλοκή. Δεν αρκεί απλώς να το θέλουμε ή να λέμε ότι έτσι θα γίνει επειδή είναι σωστό, ή επειδη οι νόμοι της ιστορίας θα οδηγήσουν αναπόφευκτα τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Στην περίπτωση μας εξέχοντα ρόλο παίζει η επιλογή που κάνουμε και η ανάληψη της ευθύνης για αυτήν μας την εκλογή.  Σε κάθε περίπτωση ας μου επιτραπεί να κάνω μιαν αναφορά σε κάποιες σκέψεις του μεγάλου φιλόσοφου και στοχαστή Κορνήλιου Καστοριάδη: <<Η ιδέα ενός ιστορικού νόμου, εγγυητή μιας ιδανικής κοινωνίας είναι άγνωστη στους Έλληνες (αναφέρεται στην εποχή από τον 8ό έως τον 5ό αιώνα π.χ.), όπως άγνωστος είναι ο μεσσιανισμός ή η δυνατότητα εξωκοσμικής φυγής. Η θεώρηση αυτή εμπνέει μια στάση σύμφωνα με την οποία ό,τι είναι να γίνει θα γίνει εδώ. Το σημαντικό για εμάς γίνεται εδώ,εξαρτάται από εμάς κι εμείς θα το κάνουμε. Δεν θα το κάνει ούτε ο Θεός, ούτε η ιστορική αναγκαιότητα, ούτε καμιά πολιτική διεύθυνση, κάτοχος της επιστημονικής σοφίας επί των πολιτικών πραγμάτων.>> Και εν συνεχεία: <<Άν με ρωτήσει κανένας, πού στηρίζεις τις επαναστατικές σου ιδέες; η απάντησή μου είναι: τις στηρίζω στην ίδια την κρίση της κοινωνίας και την πάλη των ανθρώπων, τις στηρίζω στη διευκρίνηση που κάνω αυτής της κρίσης και αυτής της πάλης΄και, τελικά, τις στηρίζω στο γεγονός ότι τις υποστηρίζω.>>

 

            Έτσι λοιπόν, εμείς στο Ενιαίο Παλαϊκό Μέτωπο στηρίζουμε τις ιδέες μας περί δημοκρατίας και εξόδου από το Ευρώ, στην αναμφισβήτη κρίση της κοινωνίας την οποία ζούμε και στην οποία έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό η απουσία του ενός και η παρουσία του άλλου (με ότι αυτό συνεπάγεται), στην πάλη για ανατροπή της καταπίεσης που υφιστάμεθα, και τέλος επειδή πιστεύουμε ότι αυτή είναι η μόνη βιώσιμη λύση για το λαό και τη χώρα, και για αυτό αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας.

Όχι γιατί βασιζόμαστε στο <<κόμμα>>, που σαν αυθεντικός και μοναδικός φορέας των επαναστατικών ιδεών κατέχει την απόλυτη αλήθεια, ούτε σε μια κάστα φιλοσόφων πολιτικών που ξέρει την τέχνη της πολιτικής, ούτε ακόμα-ακόμα στην <<αλάνθαστη>> θεώρηση του Δημήτρη Καζάκη! Έχουμε αυτές τις ιδέες γιατί τις θεωρούμε σωστές και γιατί αναλαμβάνουμε την ευθύνη της επιλογής μας.

 

             Τελειώνοντας θα ήθελα να συνοψίσω λέγοντας κάτι που θα μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στην κρίση και την καταπίεση που δέχεται η χώρα μας, αλλά και γενικότερα οι λαοί, στο όνομα αλλότριων και άνωθεν επιβαλλόμενων συμφερόντων: Δεν με νοιάζει, αν κάποιος καταφέρει να μου αποδείξει ότι το μέλλον μας είναι νομοτελειακά μέσα σε ειδικές οικονομικές ζώνες, χωρίς ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά,εργατικά δικαιώματα, αγωνιζόμενοι για ένα κομμάτι ψωμί. Στοιβαγμένοι ανάμεσα σε Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες, μοιραζόμενοι ισότιμα το δικαίωμα να μας εκμεταλεύονται Αμερικάνοι, Ρώσοι, Γερμανοί, Κινέζοι και εγω δεν ξέρω τί άλλο επιχειρηματίες. Παρόλα αυτά εγώ θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για ένα ανθρώπινο μέλλον, για μια πραγματική Ευρώπη των λαών και έναν δίκαιο κόσμο.

          Τσουτσάνης Μιχάλης.

 Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Αγίου Δημητρίου Αττικής.

Ανακοίνωση του Ε.Πα.Μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Μαζί με τους θεατρινισμούς στο κέντρο της Αθήνας με την επωνυμία «Ξένιος Ζεύς», που στοχεύει περισσότερο στο θυμικό των ταλαιπωρημένων από τη μαζική λαθραία μετανάστευση κατοίκων του κέντρου, η νέα τρικομματική κυβέρνηση υποτακτικών στους ξένους αφεντάδες της, δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο στο εσωτερικό για να καταστείλει εκ των προτέρων οποιαδήποτε αντίδραση στην εθελόδουλη και προδοτική πολιτική ξεζουμίσματος του εργαζόμενου Λαού και ξεπουλήματος, ουσιαστικά χαρίσματος απολύτως δωρεάν, κάθε δημόσιου αγαθού και περιουσιακού στοιχείου.

Την επίθεση των ΜΑΤ στη «Χαλυβουργία» προς υπεράσπιση δήθεν του δικαιώματος της εργασίας κάποιων από τους εργαζόμενους και επί της ουσίας των διευθυντικών στελεχών του Μάνεση, τη καθόλου «αθώα» πυρκαγιά στο Βιάννο της Κρήτης, για το ξεκαθάρισμα του εδάφους εγκατάστασης Β-ΑΠΕ,  ακολούθησε η ποινική δίωξη των 13 πολιτών στη Σύρο για τα γεγονότα του Μάρτη του 2011 και μόλις χθες η βίαιη επίθεση με τόνους χημικών και για πρώτη φορά με πλαστικές σφαίρες, εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής που αντιδρούν στη καταστροφή του δάσους των Σκουριών για τη δημιουργία εκεί χρυσορυχείου από τη καναδική Eldorado Gold και τον Μπόμπολα.

Η επίδειξη αυτή «πυγμής» από τη κατοχική συγκυβέρνηση αποτελεί όχι μόνο ειδεχθή εγκληματική πολιτική και καθαρά εχθρική πράξη που στρέφεται εναντίον της χώρας και του Ελληνικού Λαού, αλλά στη πράξη αποδεικνύει την μεγάλη της αδυναμία να προχωρήσει στην εφαρμογή της πολιτικής που επιδιώκει. Φοβάται το Λαό, τρέμει στην ιδέα μιας οργανωμένης αντίδρασής του και προσπαθεί έγκαιρα να τη προλάβει.

Η ευθύνη εδώ των δυνάμεων της Αντιπολίτευσης με αντικατοχικά ή έστω αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά είναι μεγάλη. Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πρέπει επιτέλους να διαλέξουν στρατόπεδο στον αμείλικτο πόλεμο που διεξάγεται σε βάρος του Λαού και της Πατρίδας.

Ή παραμένουν νομιμοποιώντας το κατ’ επίφαση Κοινοβούλιο, προϊόν της μεγαλύτερης ψυχολογικής βίας που ασκήθηκε ποτέ σε εκλογικό σώμα και που θυμίζει μάλλον τη «Συμβουλευτική» της χούντας, ή έρχονται με το Λαό και πλάι του, σε ένα πλατύ Δημοκρατικό Μέτωπο που θα διεκδικήσει και θα επιβάλει τελικά την Εθνική Ανεξαρτησία του Τόπου και τη πραγματική Λαϊκή Κυριαρχία.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.), πιστό στα προτάγματά του και την Ιδρυτική του Διακήρυξη στέκεται αλληλέγγυο στο αγωνιζόμενο Ελληνικό Λαό, στους μικρομεσαίους επαγγελματίες που βλέπουν και τη τελευταία ελπίδα ανάκαμψης να εξανεμίζεται, τους ασθενείς που ήδη αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου από τη διάλυση του συστήματος υγείας, τους ανήμπορους που μέσα από τη περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων οδηγούνται στην εξαθλίωση και τη ζητιανιά, στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους, στους διωκόμενους της Σύρου,  στους αγωνιστές της Χαλκιδικής, στους κατοίκους της Κρήτης που μάχονται εναντίον των φαραωνικών Β-ΑΠΕ.

Καλεί όλους τους έντιμους και δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας να μη σκύψουν το κεφάλι, αλλά να ενταχθούν μαζικά στις τάξεις του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, γιατί μόνο με την οργανωμένη πάλη τους μπορούν να αποτρέψουν τη χειρότερη λαίλαπα που έρχεται και να αποκαταστήσουν τα τραύματα που έχουν ήδη προκληθεί στο σώμα της πατρίδας από τις ξένες και ντόπιες κατοχικές δυνάμεις.

ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ

6 Αυγούστου 2012

                                     Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Ανακοίνωση του Ε.Πα.Μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο ενώνει τη φωνή του  με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις της Σύρου και τους ελεύθερους και δημοκρατικούς πολίτες των Κυκλάδων και καταγγέλλει ως εντελώς απαράδεκτες, εκδικητικές και ανυπόστατες τις διώξεις, που έκπληκτοι πληροφορηθήκαμε ότι μεθοδεύτηκαν ενάντια σε δεκατρείς πολίτες της Σύρου.  Ανάμεσα σε αυτούς που διώκονται είναι και μικροί μαθητές, γιατί τόλμησαν να συμμετάσχουν στις διαμαρτυρίες ενάντια στη φιέστα που στήθηκε  τον  Μάρτη του 2011, κατά τη διάρκεια  επίσκεψης του Γ. Παπανδρέου που παρίστανε τότε τον ‘’πρωθυπουργό’’, και η οποία κατέληξε σε ένα απίστευτο φιάσκο αστυνομικής βίας. 

Σήμερα τα νέα κυβερνητικά ανδρείκελα και τα «αριστερά» τους δεκανίκια, εφαρμόζουν τις ίδιες μεθόδους για να  τρομοκρατήσουν  τον Λαό.  Χρησιμοποιούν τη γνωστή αστυνομική βία και τη δικαστική απειλή και την τιμωρία, με σκοπό  να περάσουν  πιο εύκολα και με τις  δυνατόν μικρότερες αντιδράσεις, όχι μόνο τα σκληρά και απάνθρωπα μέτρα των 15 δις σε βάρος των εργαζομένων πολιτών, αλλά και για να ξεπουλήσουν κάθε δημόσιο περιουσιακό στοιχείο, στους ντόπιους και ξένους αφεντάδες τους.

Όμως όλοι οι πρόθυμοι αυλοκόλακες  της εξουσίας ας προσέξουν, όποιοι κι αν είναι, σε όποια θέση και αν ευρίσκονται, όποιον θεσμό και αν υπηρετούν, γιατί  η ώρα του Λαού και  της Λευτεριάς έρχεται, πολύ πιο σύντομα απ’ ότι μπορούν  να φανταστούν. Και τότε η τιμωρία θα είναι σκληρή, όχι μόνο για τα δωσίλογα αφεντικά τους, αλλά και για τους ίδιους.

                                      Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Θράκη S.O.S.!!!

Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρείται μία απόπειρα αποκάλυψης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος που όσο το επίσημο κράτος αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της περιοχής και όχι μόνο.

 Κατά καιρούς ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες και ιστορικοί έχουν προσπαθήσει να αναδείξουν το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος, που λέγεται Θράκη και ενίοτε χαρακτηρίζονται από την αυτοαποκαλούμενη «προοδευτική φράξια» γραφικοί.

 Η Θράκη αποτελεί ένα ευνοημένο γεωγραφικά και ιστορικά μέρος, το οποίο αντί να είναι φορέας ανάπτυξης, έχει περιέλθει εδώ και καιρό σε ένα καθεστώς υπανάπτυξης, η οποία συνίσταται στην αδιαφορία του ελληνικού κράτους και υποστηρίζεται μεθοδικά από τη δράση του τουρκικού προξενείο.

Οι φόβοι όλων είχαν σημείο σύγκλισης το ενδεχόμενο μίας μικρής «επανάστασης» (σε πολιτικά πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και συνεπαγόμενης αίτησης ανεξαρτησίας. Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης, αφού πληρούσε τα κριτήρια σύμφωνα με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Πέραν της συστηματικής μεθόδευσης, που έχει την αφετηρία της στη Συνθήκη της Λωζάννης ακόμη, το κομβικό σημείο ήταν η «τουρκοποίηση» του πομακικού πληθυσμού.

Στη Θράκη αυτή την στιγμή ζουν περίπου 40.000 Πομάκοι οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, αλλά ουδεμία σχέση φέρουν με το Τουρκικό έθνος. Οι Πομάκοι δε μπόρεσαν ποτέ ν’ αναδείξουν την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα και υπέστησαν την «τουρκοποίησή» τους μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας, ένα φαινόμενο που αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως!

Όταν έγινε γνωστό πως το πρόβλημα που ουσιαστικά αντιμετώπιζε η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων ήταν η πολυγλωσσία (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι και μιλούσαν τρεις γλώσσες: την μητρική Πομακική, την Τουρκική και την Ελληνική) στην οποία αναγκάζονταν οι μαθητές να ζούνε, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει ειδικά προγράμματα για να δοθεί κάποια λύση στο φυσιολογικό πρόβλημα να μιλάς την μητρική σου γλώσσα, να διδάσκεσαι στην Ελληνική και υποχρεωτικά -και τελείως αναίτια- στην Τουρκική.

Έτσι λοιπόν, μέσα από τα καλοπληρωμένα αυτά ειδικά ερευνητικά προγράμματα, εμφανίστηκε κάποια κυρία Δραγώνα, η οποία τελικά κατέθεσε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με τη σειρά του απεφάνθη πως η εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων θα γίνεται σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Τουρκικά), εξαφανίζοντας -κυριολεκτικά- από τον γλωσσολογικό χάρτη την Πομακική γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Πομάκους στην αγκαλιά της Άγκυρας!

Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συνέβη στο τέλος του 2010, και θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια κοινότητα, αφού ένα Υπουργείο Παιδείας αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα μίας πληθυσμιακής ομάδας, εντάσσοντάς την εθνολογικά μέσα σε μία άλλη υποδεέστερη αριθμητικά τοπική πληθυσμιακή ομάδα.

 Και το κριτήριο της ανώμαλης αυτής συγχώνευσης ήταν το θρήσκευμα, που ενώ αποτελεί ευαίσθητο μη δημοσιοποιήσιμο προσωπικό δεδομένο, γίνεται ισοπεδωτικό εθνολογικό κριτήριο. Και ταυτόχρονα η πίεση που ασκεί το τουρκικό προξενείο μέσα από προπαγανδιστικές και παράτυπες ενέργειες προς την κατεύθυνση της «αφομοίωσης» των μειονοτήτων και κυρίως των Πομάκων είναι αφόρητη, μεθοδευμένη και διαρκής, ενώ κινείται σε όλες τις γραμμές.

Με ποια λογική συνέβη αυτό;

 Ίσως με την λογική της κυρίας Δραγώνα, ίσως με την λογική της κυρίας Διαμαντοπούλου, ίσως με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων (βλ. Ανεξάρτητη Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης) που διατηρεί εντός της Ελληνικής Θράκης. Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης κατάφεραν να αλωθούν από την Τουρκική γλώσσα, ενώ σοβαρές πιέσεις πλέον δέχεται και η εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία (δίγλωσσα), ενώ ήδη άρχισαν οι «φωνές» από τους γνωστούς κύκλους τουρκοφρόνων της Θράκης, που θέλουν τουρκικό Πανεπιστήμιο. Να θυμηθούμε δε ότι στον πόλεμο του Κοσόβου, ένα χρόνο πριν είχε ιδρυθεί το πρώτο αλβανόφωνο πανεπιστήμιο στο Κόσοβο…

Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και περιοχή υπό πλήρη Ελληνική κυριαρχία.

Και πως θα γίνει αυτό;

Με την επίκαιρη, λόγω οικονομικής κρίσης, φάκα που ονομάζεται Ειδική Οικονομική Ζώνη. Η Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) είναι μια γεωγραφική περιοχή που έχει τους οικονομικούς νόμους διαφορετικούς από τους χαρακτηριστικούς οικονομικούς νόμους μιας χώρας.

 Με άλλα λόγια, είναι μία διακριτή διοικητική περιφέρεια, δηλαδή μία διασφαλισμένη και προσδιορισμένη περιοχή στην οικονομική επικράτεια ενός κράτους, επί της οποίας ισχύουν διαφορετικές δασμολογικές, φορολογικές και λοιπές ειδικές νομικές ρυθμίσεις, κανονισμοί και διοικητικά προνόμια επί διαμετακομιζομένων αγαθών.

Ουσιαστικά όμως αποτελεί μια νέα μορφή διακυβέρνησης, την οποία επιχειρεί να εγκαθιδρύσει η Τουρκία με τη βοήθεια της Γερμανίας στην περιοχή του νομού Έβρου στη Θράκη. Ενός νομού που αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα στη πολιτική της Τουρκίας για το σχέδιο «τουρκοποίησης» της Δυτικής Θράκης, καθώς δεν έχει επιτύχει η απόπειρα εποικισμού, όπως συνέβη στους γειτονικούς νομούς Ροδόπης και Ξάνθης όπου το μουσουλμανικό στοιχείο (μαζί με την εγκληματική αφομοίωση του μεγαλύτερου μέρους των Πομάκων) υπερβαίνει το 50% του πληθυσμού!

Και εν μέσω της δεινής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας παίζεται το τελευταίο επεισόδιο της δραματικής σειράς «Σειρήνες στη Θράκη» με το σατανικό σχέδιο της θεσμοθέτησης ΕΟΖ στον Έβρο.

Έτσι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα τόσο των Γερμανών (ορυκτός πλούτος,ενέργεια) και των γειτόνων μας (συγκυριαρχία ή ανεξαρτησία)… Με την αθρόα είσοδο τουρκικών επιχειρήσεων και τη δημιουργία οικονομικών φέουδων σε ένα νομό με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα οι τούρκοι βιομήχανοι, όταν το κόστος εργασίας στην Τουρκία είναι πολύ μικρότερο; Ποιός μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, χωρίς να εικάσει κάποια έστω και υφέρπουσα επιθετική κίνηση της Άγκυρας;

Και φυσικά, για να θολώσουν την πραγματικότητα μπορεί και να δημιουργηθεί ΕΟΖ και σε κάποια άλλη περιοχή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ώστε αν κανείς υποστηρίξει τα παραπάνω να χαρακτηριστεί ως άλλος ένας γραφικός… 

Εξάλλου, είναι γνωστοί οι εναγκαλισμοί του νυν Περιφερειάρχη με το Τουρκικό Προξενείο και οι υπόγειες εκλογικές διαδρομές. Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική, δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη.

Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτική ουσία για συγκεκριμένους πολιτικούς, που δεν διστάζουν να την καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως «ανταποδοτικό τέλος».

 Όπως δηλώνει δε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως σε πρόσφατη επιστολή του «Η μετατροπή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης σε Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) θα υπονομεύσει τη συνοχή και την ενότητα του ελληνικού κράτους, θα τεμαχίσει και θα κατακερματίσει την ολότητα της ελληνικής επικράτειας σε αυτόνομες περιοχές, «ομοσπονδίες», «ζώνες» και «περιφέρειες» και θα καταργήσει τη συνταγματική δέσμευση της ενιαίας και συνολικής έκφρασης του ελλαδικού χώρου.

 Οι σύγχρονες συνθήκες της οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα μας δεν πρέπει να μετατραπεί σε εθνική κρίση. Η ελληνική Θράκη έχει ιδιαιτερότητες και ιδιοπροσωπία, γνωστά σε όλους, φίλους και εχθρούς, που δεν επιτρέπουν την οικονομική διαφοροποίησή της από τον εθνικό κορμό». 

Συμπερασματικά, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην απαρχή της διεκδικήσεως εδαφικής ανεξαρτητοποιήσεως σε μια Ελλάδα φαινομενικά αδύναμη! Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρόνιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών.

 Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Προς το παρόν ας παραδεχθούμε πως ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί…

Ορφέας

Υ.Γ. Το ίδιο παράδοξη και ανερμήνευτη κρίνεται η καθυστέρηση, από πλευράς του Υπουργείου Εξωτερικών, να εγκρίνει την λειτουργία Υποπροξενείου της Ρωσίας στην Αλεξανδρούπολη. Το αίτημα της Ρωσίας εκκρεμεί από τον Δεκέμβριο του 2011!

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης στις 8:10 π.μ.